آشنایی در اینستاگرام تا ضربه مرگبار

پسر جوان در حالی این جملات را بر زبان جاری می کرد که به آینده تاریک خود می اندیشید. او که بعد از بازسازی صحنه «مرگ در قفس توری»در کنج باشگاه هنرهای رزمی نشسته بود و مدام می پرسید«حالا چه می شود؟» به سوالات درباره سرگذشت خود و چگونگی آشنایی با دختر رزمی کار نیز پاسخ داد.

شهروز-ی

متولد 1380هستم.

پدرم مهندس عمران است.

ترم آخر رشته شهرسازی در دانشگاه آزاد مشهد هستم.

الان در رشته کیک بوکسینگ فعالیت می کنم اما از دوران کودکی در رشته های تکواندو،کاراته،دفاع شخصی و بوکس هم کار می کردم.

نه!در فوتسال هم مهارت داشتم به طوری که در چند تیم فوتسال عضو بودم.

نه!در حد معمولی است ولی پدرم به خاطر کهولت سن نمی تواند کار کند.

یک خواهر و یک برادر دارم.

نه!من از 13سالگی خودم کار می کردم تا هزینه های تحصیلم را بپردازم. از جوشکاری و اغذیه فروشی گرفته تا کار در زمین های کشاورزی زعفران و خربزه را تجربه کرده ام.

متولد مشهد هستم اما در تایباد بزرگ شدم چون شغل پدرم ایجاب می کرد که در شهرهای مختلف زندگی کنیم.

به رشته شهرسازی علاقه داشتی؟

سال 98 وقتی در آزمون سراسری شرکت کردم با رتبه 10 هزار در دانشگاه گرگان پذیرفته شدم اما به خاطر هزینه های رفت وآمد نتوانستم به یک استان دیگر بروم.

در همین حال پدرم پروژه ای را در مشهد اداره می کرد و از من خواست به مشهد بیایم و در رشته شهرسازی دانشگاه آزاد ادامه تحصیل بدهم چراکه در آن شرایط می توانست بخشی از هزینه های تحصیلی مرا بپردازد. من هم به ناچار به دانشگاه آزاد رفتم.

چرا من فقط در زندگی با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کردم. وقتی ترم دوم دانشگاه شروع شد،کرونا هم شیوع پیدا کرد و پدرم نیز از کارش اخراج شد به همین خاطر من 3ترم مرخصی اجباری گرفتم تا در بازار کار کنم.

ابتدا درخوابگاه دانشجویی بودم ولی بعد از کرونا زمانی که برای ادامه تحصیل به مشهد بازگشتم در مغازه های مختلف کار می کردم وحتی نظافت منزل انجام می دادم تا این که یک منزل نقلی 22 متری اجاره کردم که حتی حمام نداشت چون پدرم بیکار بود و نمی توانست به من کمک کند اما من تلاش می کردم تا مخارج خودم را تامین کنم.

به خاطر سابقه ورزشی که داشتم به دنبال مربیگری در رشته های رزمی بودم تا بتوانم انسان موفقی باشم! این بود که وقتی به باشگاه چهارراه میلاد آمدم مالک باشگاه قول داد در مدت کوتاهی مدرک مربیگری برایم بگیرد.

ولی در این باشگاه هیچ پسری حضور نداشت  همه هنرجویان خانم بودند؟نمی دانم!آن ها قبل از من چگونه وبا چه کسی تمرین می کردند !ولی مالک باشگاه ایرادهای ما را می گرفت.

با او در فضای اینستاگرام آشنا شدم . او تصویر پروفایل مرا دیده و به من علاقه مند شده بود. بعد از ارسال چند پیام در فضای مجازی ،با هم قرار ملاقات گذاشتیم و چندبار بیرون رفتیم.

بعد هم او از من خواست تا در باشگاه تمرین کند! من هم با او در رشته کیک بوکسینگ تمرین می کردم تا این که 10 روز قبل از این حادثه تلخ، او را به مادرم معرفی کردم ولی متاسفانه در حین تمرین چنین حادثه ای رخ داد وگرنه من قصد کشتن او را نداشتم!

تصاویر و فیلم هایی از تمرین رزمی شما وآن دختر22ساله در فضای مجازی وجود دارد که پوشش مناسبی ندارید؟در باشگاه کمتر از کلاه و دیگر لوازم ایمنی استفاده می کردیم.

آن تصاویر تمرینی را هم «سارا»خودش در فضای مجازی منتشر می کرد.

به یکی از بستگانم علاقه مند بودم چون از همان دوران نوجوانی او را دوست داشتم. به مادرم هم گفته بودم ولی پسر پولداری که معلم بود به خواستگاری اش آمد و به خاطر پول ازدواج کرد.

حدود یک سال قبل زمانی که از همسرش طلاق گرفت من دوباره امیدوار شدم که با او ازدواج کنم ولی بازهم با جوان پولدار دیگری ازدواج کرد و من خیلی سرخورده شدم.

خیلی!کاش در هر کاری مسیر درست زندگی را در پیش می گرفتم و با همه این سختی ها و رنج ها نباید برای رسیدن به آرزوهایم به هر کاری دست می زدم! حالا هم از مرگ آن دختر بسیار ناراحتم و نمی دانم فرجام این اشتباه به کجا می رسد.

بیست و نهم مرداد،دختر 22‌ساله ای به نام «سارا»هنگام تمرین هنرهای رزمی با پسر جوانی به نام «شهروز»دچار حادثه شد و به خاطر ضربه مرگبار در باشگاه غیرمجاز ورزشی مشهد به کما رفت.

او 4 روز بعد در مرکز درمانی جان سپرد و بدین ترتیب پرونده ای جنایی روی میز قاضی دکتر صادق صفری (قاضی ویژه قتل عمد مشهد)قرارگرفت.

با توجه به حساسیت ضربه مرگبار در قفس توری باشگاه هنرهای رزمی،این پرونده با دستور مقام قضایی در پلیس آگاهی خراسان رضوی توسط سرگرد شکیبا(افسرپرونده)مورد بررسی های دقیق قرارگرفت و در نهایت پسر23ساله به وارد آوردن ضربات رزمی به وی اعتراف کرد.